Zakup i montaż podnośnika kolumnowego lub nożycowego to spora inwestycja dla warsztatu. Nie tylko pod kątem finansowym, ale i logistycznym. Trzeba wziąć pod uwagę również kwestię miejsca jego montażu na stanowisku.
Podnośniki kolumnowe i nożycowe są urządzeniami dozorowymi, których zakup i eksploatacja wymaga spełnienia szeregu „punktów”, tak by zapewnić ich bezproblemowy montaż, czy odbiór przez Urząd Dozoru Technicznego, a przede wszystkim ich późniejsze użytkowanie. Właściciel warsztatu poza wyborem podnośnika z oferty oraz ustaleniem miejsca jego instalacji, zobligowany jest dopilnować szeregu innych kwestii. Są to bardzo ważne aspekty dotyczące bezpieczeństwa pracy pod podnośnikiem, wynikające z uregulowań prawnych stosowanych w Polsce. Przybliżamy najważniejsze zagadnienia związane z zakupem, montażem oraz zgłoszeniem podnośnika do UDT.
Podłoże podnośnika
Warunki zabudowy zawierają szereg wymogów, które należy spełnić (m.in. elektryka, pneumatyka, strefa bezpieczeństwa, odległości, itp.). Zwróćmy jednak uwagę na kwestię przygotowania podłoża. Każdy z producentów ściśle określa wytyczne, jakie musi posiadać podłoże, aby zamontowany na nim podnośnik pracował poprawnie oraz nie zagrażał zdrowiu i życiu osób pracujących w jego pobliżu. Wśród tych wymogów znajdują się informacje o jakości zastosowanego betonu, jego wymiarów oraz głębokości. Często pojawiają się konieczności dodatkowego zbrojenia, jakie musi posiadać omawiane podłoże. Jest to bardzo istotna kwestia, gdyż jednym z przedkładanych do Urzędu Dozoru Technicznego dokumentów jest poświadczenie firmy posiadającej uprawnienia budowlane, mówiące o tym, że wykonane podłoże spełnia określone wymagania narzucone przez producenta podnośnika.
Montaż podnośnika
Firma montująca podnośnik wykonuje jego montaż na podłożu przygotowanym przez właściciela warsztatu. Bazuje ona na jego poświadczeniu, iż zapoznał się z instrukcją i wykonał poprawne podłoże. Montażysta musi posiadać uprawnienia dozorowe do montażu podnośników, a po wykonanej pracy zobowiązany jest do wystawienia dokumentu poświadczającego jej poprawność. Jest to kolejny bardzo istotny dokument dostarczany urzędowi.
Zgłoszenie podnośnika do Urzędu
Zgłoszenie podnośnika do urzędu leży po stronie użytkownika/właściciela warsztatu. Kompletną dokumentację należy złożyć do właściwego oddziału UDT, określonego przez miejsce eksploatacji podnośnika. Poniżej przedstawiamy listę niezbędnych dokumentów, które należy dostarczyć do Urzędu:
opis techniczny,
rysunek zestawieniowy,
wszelkie schematy (elektryczny, hydrauliczny, pneumatyczny i cięgnowy w mechanicznych napędach),
instrukcję eksploatacji,
potwierdzenie montażu,
deklarację zgodności,
protokół budowlany (podłoże),
wniosek o przeprowadzenie badania technicznego.
Po wstępnej analizie dokumentów inspektor ustala termin badania, którego pozytywny wynik stanowi o dopuszczeniu podnośnika do eksploatacji na okres 12 kolejnych miesięcy. Inspektor UDT dostarcza użytkownikowi księgę rewizyjną, w której będą umieszczane adnotacje o przeprowadzonych corocznych badaniach przeprowadzanych przez UDT. Maszyna zostaje również oznaczona specjalnym numerem UDT.
Wymagane przeglądy / badania
Podnośniki kolumnowe, czy nożycowe montowane w warsztatach są objęte pełnym nadzorem Urzędu Dozoru Technicznego. W praktyce oznacza to, iż Urząd ma obowiązek przeprowadzić badania co 12 miesięcy. Tego typu kontrola wiąże się ze sprawdzeniem poprawności dokumentacji konserwacji podnośnika. Dziennik przeglądów konserwacyjnych prowadzony powinien być przez użytkownika w sposób skrupulatny, ze szczególną uwagą na odnotowywanie w nim wykonanych czynności konserwacyjnych. Taką usługę może przeprowadzić tylko i wyłącznie wykwalifikowany personel, który posiada odpowiednie uprawnienia konserwacyjne. Każdą czynność zapisuje się w dzienniku konserwacji. Częstotliwość tychże przeglądów/konserwacji to co 90 dni (chyba, że instrukcja stanowi inaczej), jednak nie rzadziej niż co 12 miesięcy – raz na rok.
Zwróćmy uwagę, że księga rewizyjna nie jest równoznaczna z dziennikiem konserwacji podnośnika. Księga rewizyjna to dokument wydany przez inspektora UDT. W nim wpisujemy wszelkie przeglądy dopuszczające pracę podnośnika na okres kolejnych 12 miesięcy. Inspektor wydając decyzję o dopuszczeniu podnośnika do eksploatacji uwzględnia między innymi wykonane konserwacje odnotowane w dedykowanym do nich dzienniku. Ich częstotliwość, jak wspomniałem wcześniej, określa instrukcja obsługi, bądź jeśli brak w niej odpowiedniego zapisu stosujemy się do wymogów ustawowych – przegląd co 90 dni.
Skutki niezgłoszenia podnośnika do UDT są poważne i daleko idące w swych konsekwencjach. W momencie wypadku na podnośniku, który nie posiada aktualnego dopuszczenia do eksploatacji nie działają żadne ubezpieczenia osobowe, OC czy AC pojazdu. Konsekwencje finansowe i karne ponosi użytkownik podnośnika i to on przejmuje wszelkie roszczenia stron w związku z zaistniałą sytuacją. Warto na to zwrócić uwagę, gdyż koszty związane z dopuszczeniem podnośnika do eksploatacji oraz późniejsze konserwacje nie są tak wysokie i skomplikowane – naprawdę nie warto jest ryzykować!
